Wielu ludzi, zapoznając się z ich kampaniami lub spotykając się z przedstawicielami tej organizacji zastanawia się nad źródłem ich pochodzenia. Skargowców najczęściej kocha się lub nienawidzi. Bezkompromisowość i oryginalność ich poglądów skłania do bliższego przyjrzenia się temu, czym jest Stowarzyszenie Ks. Piotra Skargi. A także, jak konkretnie rozumie postulowaną przez jego liderów odbudowę cywilizacji chrześcijańskiej.
Odwołanie się do historii i dziedzictwa kulturowego narodu polskiego uwypukla wagę problemu. Stowarzyszenie Piotra Skargi w swoim przekazie bardzo często stawia właśnie na paralele historyczne oraz na przypominanie o swoistej misji dziejowej Polski. Wszystko to ściśle łączone jest z wiarą i tradycją katolicką, wzmocnioną objawieniami i świadectwami świętych różnych epok. Skargowcy często sięgają m.in. po sformułowanie o miejscu, z którego „wyjdzie iskra” mająca odmienić świat – a więc do widzeń św. siostry Faustyny Kowalskiej. Bardzo mocno opierają się również o treści objawień i tajemnic fatimskich, a od niedawna również – o proroctwa Matki Bożej z Akity. To są duchowe źródła, z których wypływać ma siła dla kontrrewolucyjnej działalności, potrzebnej do zmierzenia się z rewolucją XXI wieku, celującą w Kościół i podstawowe zasady chrześcijańskie.
Jak widać, mówimy tutaj o bardzo konstruktywnym, budującym przekazie. O niejako mobilizacji wrażliwości i sumień Polaków, które Stowarzyszenie – jak samo mówi – chce wybudzać z uśpienia. Niemniej jednak, to co odnajdujemy w internecie odnośnie Stowarzyszenia Piotra Skargi, to przede wszystkim zarzuty o działania o charakterze negatywnym. Skargowców próbują zwalczać głównie środowiska lewicowe i lewica liberalna, najczęściej łączące swój przekaz z otwartym odrzuceniem Kościoła jako instytucji i wspólnoty. I tu leży ten zasadniczy konflikt – środowisko Stowarzyszenia Ks. Skargi dąży do pielęgnacji i obrony Cywilizacji Chrześcijańskiej. Chodzi o przywrócenie tego, co Plinio Correa de Oliveira (założyciel pierwszego stowarzyszenia TFP, z którego wzorce czerpią Skargowcy) określił jako „pokój Chrystusa pod panowaniem Chrystusa a więc cywilizację chrześcijańską, surową i hierarchiczną, sakralną od podstaw, antyegalitarną i antyliberalną”.
Cywilizacja ta nie ogranicza się do uznania roli religii w życiu publicznym – choć jest to sprawą niezmiernej wagi. Członkowie Instytutu i Stowarzyszenia wskazują również na konieczność zgodności prawa pozytywnego, stanowionego przez państwo z prawem naturalnym i Bożym. Zdają sobie bowiem sprawę, że państwo odarte z chrześcijańskich fundamentów, ulegające zmiennym podmuchom demokratycznej większości jest niczym dom na piasku, którego zniszczy pierwszy lepszy wicher.
Jak zauważa wiceprezes Instytutu Księdza Skargi w Krakowie na obecnym świecie toczy się duchowa walka między państwem Bożym i państwem ludzkim (opartym na nienawiści do Boga). „ Wrogość i otwarta nienawiść między tymi państwami wyznacza linię frontu, w którą – świadomie czy nie – wpisują się wydarzenia i uczynki poszczególnych osób. W istocie podział ten wyznaczony został po grzechu pierwszych rodziców w raju i trwać będzie na wieki, jak pisał św. Ludwik Maria Grignion de Montfort.
Potomstwo Niewiasty tworzy cywilizację chrześcijańską pragnąc przepoić wszystko duchem Ewangelii, zaś potomstwo węża zawsze robiło i nadal będzie robić wszystko, aby wykorzenić i zniszczyć w duszach oraz całych społeczeństwach panowanie Chrystusa. W obliczu walki tych dwóch obozów żadne działanie nie pozostaje obojętne i każdy, kto w jakikolwiek sposób próbowałby ograniczać lub uszczuplić panowanie Chrystusa, musi zważyć na słowa Piusa XI z encykliki Quas Primas: Błądziłby zresztą bardzo ten, kto by odmawiał Chrystusowi Człowiekowi, władzy nad jakimikolwiek sprawami doczesnymi, kiedy On od Ojca otrzymał nieograniczone prawo nad stworzeniem tak, iż wszystko poddane jest Jego woli”.
Czy jednak dążenie do przepojenia cywilizacji duchem Ewangelii nie stanowi swego rodzaju utopii? Odpowiedzi na to pytanie udziela Leon XIII w encyklice Immortale Dei. Jak pisał ów papież „Były niegdyś czasy, kiedy filozofia Ewangelii sterowała państwami, kiedy Boża moc chrześcijańskiej mądrości przenikała ustrój, prawa, instytucje, obyczaje ludów, wszystkie warstwy i sprawy państwa”.
Nie jest też przypadkiem, że środowisko które skupia wokół siebie Stowarzyszenie Piotra Skargi, odwołuje się głównie do nauczania papieży znanych z konserwatywnego podejścia do wiary, moralności i spraw społecznych. Najczęściej powołują się oni na Leona XIII, Piusa X, Piusa XI, nieco rzadziej na Piusa XII bądź Jana Pawła II. W sprawach obrony życia i aborcji – tutaj Stowarzyszenie ma jednoznaczne stanowisko prolife – często też cytują encyklikę Humanae Vitae papieża Pawła VI. W odnowie życia chrześcijańskiego, która jest prymarna nie tylko z punktu widzenia wierności Chrystusowi i troski o własne zbawienie, ale także z funkcji wpływania w dalszej kolejności na prawa państwowe, Skargowcy upatrują szansy powodzenia kontrrewolucji. Idee wypływające z tego meta-założenia o konieczności prowadzenia walki kontrrewolucyjnej rozwijane są w mediach wydawanych przez Stowarzyszenie (PCh24.pl, Polonia Christiana, Przymierze z Maryją), jak też i na regularnie organizowanych wydarzeniach publicznych, takich jak Kongres Konserwatywny.
Zrozumieć pragnienie odnowienia tego stanu rzeczy we współczesnym świecie i Polsce to zrozumieć cel Stowarzyszenia Piotra Skargi w Krakowie. I wszystkich mediów oraz instytucji z nim związanych.